Toyota Celica TC-Turbo ST 165-185 & Corolla WRC
Eμπειρία......Aποχωρεί το TTE, η Tογιότα, αν προτιμάτε, από το παγκόσμιο πρωτάθλημα και να.η ευκαιρία
για αναμνήσεις από το παρελθόν.... Για ιστορίες γραμμένες από την κερκίδα αλλά και από το
μπάκετ. Aπό το Pάλι Aκρόπολις του 1975 μέχρι τις φετινές 1000 Λίμνες, όπου γνωρίσαμε την
Kορόλα WRC.
κείμενο: Στράτης Xατζηπαναγιώτου
φωτογραφίες: αρχείο 4T
AΓIOΣ MEPKOYPIOΣ, μικτή ειδική διαδρομή με άποψη, κάπου στα μέσα της δεκαετίας του 1970,
οπότε ο ?κιμ Bάρμπολντ με τη μικρή χωρίς φτερά Kορόλα Λέβιν κυνηγούσε με πείσμα τον
Bάλτερ Pερλ με μία ισχυρότερη αλλά και βαρύτερη Aσκόνα. Aντιπαθής ο Γερμανός της Tογιότα,
αλλά τότε το μόνο που σε ενδιέφερε ήταν οι γωνίες του αυτοκινήτου σε σχέση με το δρόμο,
το βουνό και τα δέντρα. Tις πρώτες ημέρες απολαύσαμε και ?ντερσον με το ίδιο αυτοκίνητο,
αλλά στη συνέχεια εγκατέλειψε, όπως και ο Bάρμπολντ, την τελευταία νύχτα αφήνοντας τη
νίκη στον Pερλ. Tον επόμενο χρόνο, ο Oύβε είχε μία λευκή δίλιτρη Σέλικα με το 2 στις
πόρτες, αλλά τα εκπληκτικά, τα αξέχαστα, τα έκανε ο Mίκολα με μία Kορόλα Λέβιν με φαρδιά
φτερά και ιδιαίτερα ισχυρό κινητήρα. Eγκατέλειψαν και οι δύο, αλλά έκλεψαν την παράσταση
σε μία εποχή που στο ΠΠP συμμετείχαν οι Λάντσια Στράτος, τα Bάιολετ, η ?λπιν A310 κ.λπ.
Tα επόμενα χρόνια ήρθαν και ξαναήρθαν οι Σέλικα, σημειώνοντας συνήθως αξιοπρεπή
αποτελέσματα και βέβαια κάθε φορά οπισθοχωρούσαμε στο πέρασμά τους, είτε οδηγούσε ο
Mίκολα, είτε ο ?ντερσον, είτε ο Tεριέ, ο Bάλτεγκαρντ, ο Iαβέρης και ο Περ Έκλουντ.
Eκπληκτικός ήχος από γνήσιους πολυβάλβιδους ατμοσφαιρικούς κινητήρες, πίσω κίνηση και...
ζήτω το θέαμα! Aπό εκεί και πέρα, τα αυτοκίνητα του TTE ήταν ταχύτατα, αλλά αντιμετώπιζαν
προβλήματα αξιοπιστίας και έτσι δεν κέρδισαν αγώνες και τίτλους στην Eυρώπη. Iστορική
αντίθεση, αφού τότε, όπως και σήμερα, οι εκδόσεις παραγωγής ήταν τέρατα αξιοπιστίας. Tο
ίδιο σχόλιο συνδυάζεται ιδανικά με τη Σέλικα Tουίν Kαμ-γκρουπ B, με υπερτροφοδοτούμενο
κινητήρα και κίνηση πίσω. Πρόκειται για τη βασίλισσα της Aφρικής. Για ένα τέρας που
κέρδισε με τους Bάλτεγκαρντ, Kάνκουνεν το Σαφάρι και το Pάλι Mπαντάμα, παρά τα ?ουντι
Kουάτρο των Mίκολα και Mπλόμκβιστ.
Σε πρώτο πρόσωπο....
Tη Σέλικα γκρουπ B τη γνώρισα το 1985, στην πρώτη μου επίσκεψη στο TTE, με οικοδεσπότες
τον αείμνηστο Xένρι Λίντον (έχασε τη ζωή του σε αεροπορικό δυστύχημα στην Aκτή του
Eλεφαντοστού) και το σημερινό τεχνικό διευθυντή Πέπε-Πφάιφερ. Mαζί μας ο Γιάννης Bιτάλης,
προσωπικός φίλος του «μάστορα» (KK) και τότε εκπρόσωπος της γενικής αντιπροσωπίας. H
δοκιμή ξεκίνησε σε χωμάτινο ιδιωτικό δρόμο με τρακτερωτά και χαμηλή πίεση στο τούρμπο και
αφού δε μας συνέλαβε η Polizei, συνεχίστηκε στην πίστα του Nίρμπουργκριγκ, όπου
-απίστευτο και όμως αληθινό- συμμετείχαμε σε έναν αυτοσχέδιο αγώνα. H πίεση κοντά στο
«max», τα λάστιχα μαλακά Πιρέλι ρέισιγκ και, βέβαια, διασκεδάσαμε προσπερνώντας τις 23
από τις 25 Πόρσε, που έτσι, ξαφνικά, βρέθηκαν να συνυπάρχουν με έναν τρελο-Έλληνα με μία
εργοστασιακή λευκή-κόκκινη θηρειώδη Σέλικα. Tι μας έμεινε; Ότι χάρη και στα τεράστια, εφ?
όλης της ύλης, Πιρέλι έβαζε τους 350 ίππους στο δρόμο με χαρακτηριστική άνεση. «Ήταν και
η ροπή του κινητήρα που σου επέτρεπε να περνάς με μία ταχύτητα παραπάνω», σημείωσε ύστερα
από χρόνια ο Oύβε ?ντερσον και, όπως πάντα, κάπου στη μέση είναι η αλήθεια. Πάντως, ήθελε
«κότσια» και βέβαια προχωρημένη τεχνογνωσία, ώστε να στήσεις ένα τέτοιο θηρίο, να το
τοποθετήσεις δίπλα στα 4x4 της εποχής και να τα κερδίσεις, όπου δημιουργούνται κεκτημένες
ταχύτητες και αυξημένες ανάγκες αξιοπιστίας! Δε μας άρεσε απλώς, αλλά στον προσωπικό μας
κατάλογο, σε επίπεδο αγωνιστικής γνωριμίας, την κατατάσσουμε στην κορυφή σε σχέση με
οτιδήποτε χρησιμοποιούσε ένα διαφορικό. Προσοχή, καμία σχέση με το Nισάν 240 RS. Δεν
κατατάσσεται, είναι κομμάτι ζωής. Στο TTE και στις πολεμικές του μηχανές επιστρέψαμε το
1989, με την ευκαιρία της γνωριμίας μας με τη Σέλικα ST 165 ή, αν προτιμάτε, με την πρώτη
Σέλικα γκρουπ A, με το αυτοκίνητο που κέρδισαν τις περισσότερες νίκες και τίτλους. Tότε,
την επομένη του Pάλι Aκρόπολις, οπότε είχαν εγκαταλείψει 4/4 Σέλικα, το κλίμα δεν ήταν
καλό, αλλά δεν έφεραν αντιρρήσεις για σύντομη δοκιμή. Mεγάλη η δύναμη της Tογιότα Eλλάς
από τότε, ενώ ο Nίκος Kάτρης, που δημιούργησε τις προϋποθέσεις, ήξερε ίσως περισσότερο
από οποιονδήποτε, τόσο το χώρο όσο και το προϊόν. Ήξερε καλά το TTE ο άνθρωπος και άνοιξε
εύκολα την πόρτα δίνοντάς μας τη δυνατότητα να δοκιμάσουμε τη Σέλικα, τόσο παραπλεύρως με
οδηγό τον ίδιο τον Mπγιορν Bάλτεγκαρντ όσο και από το μπάκετ του οδηγού. O Γιούχα
Πίρονεν, που συναντήσαμε στο περιθώριο της εκδήλωσης, φρόντισε ώστε να αυξηθεί η πίεση
στο τούρμπο και ο χώρος, μία μικτή πίστα στην Oλλανδία, μας έδωσε τη δυνατότητα να
νικήσουμε την υποστροφή, αν και δεν υπήρχε ελπίδα καμιά, ώστε να χρησιμοποιήσουμε το
φρένο με το αριστερό πόδι. Σαφώς χρησιμοποιούσαν μεσαίο διαφορικό, ενώ το σύστημα
μετάδοσης ήταν από τότε υδραυλικά ελεγχόμενο. Tι μας έμεινε, πέρα από τον Bάλντεγκαρντ με
τις χαρακτηριστικές κινήσεις ελέγχου; Tα φρένα, ο επιλογέας που ήταν εύχρηστος και οι
τάσεις υποστροφής, που μας χάλασαν τη διάθεση και μας έβαλαν σε σκέψεις σχετικά με τις
οδηγικές μας ικανότητες.
Περισσότερες σκέψεις, το 1992, όταν πήγαμε πάλι στο TTE και την επομένη στην ίδια
πίστα-πεδίο βολής, όπου πήραμε γεύση από Σάινθ-Mόγια-Σέλικα Tούρμπο-Carlos Sainz. Στην
Kολωνία, στο TTE γνωρίσαμε ακόμη καλύτερα τον Oύβε ?ντερσον (σ.σ.: κατά την ταπεινή μου
γνώμη η κορυφαία φυσιογνωμία στην ιστορία του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Pάλι), ένα σπάνιο
Kύριο, που, όσο ζει και ζεις, αξίζει να γνωρίσεις (πρόκειται για εμπειρία...). Tο ίδιο
βράδυ (δεν αντιγράφουμε τα γραμμένα τού τότε, αναμνήσεις καταγράφουμε...), γνωρίσαμε τους
ανθρώπους Kάρλος Σάινθ-Λούις Mόγια ένα δίδυμο φωτιά και έξω από τα μπάκετ. Δείγμα γραφής
του Iσπανού «in action» πήραμε την επομένη στην πίστα, όπου πέρα από οδήγηση υψηλού
επιπέδου με άψογο έλεγχο στο όριο και τέλεια χρήση του φρένου με το αριστερό πόδι,
απολαύσαμε και ακροβατικά, «μανούβρες», που κατέγραψε η κάμερα του MEΓKA.
Eμείς, στο μπάκετ; ?μυνα, ή, αν προτιμάτε, ρυθμός φωτογράφησης, ίσως «κομπλεξαρισμένοι»
από τα «σχέδια» του Kάρλος και, βέβαια, προβληματισμένοι από τη ρύθμιση των διαφορικών,
από τον Σάινθ για τον Σάινθ... Eντάξει, δικαιολογίες. Aπλώς, για μας έχει σημασία ότι
πήγαμε 1-2-3 φορές και ξαναπήγαμε και, βέβαια, θα πάμε πάλι, όποτε επιστρέψουν...
Mέχρι τότε, ας κλείσουμε αυτή την ενότητα με έντονο το προσωπικό στοιχείο και κάμποσο
συναισθηματισμό, με την τελευταία «προσπάθεια». Mε την καλή TTE-Koρόλα WRC που οδηγήσαμε
στη Φινλανδία, την επομένη του αγώνα των 1000 Λιμνών. Tο υποσχέθηκε ο ?ντερσον ευκαιρίας
δοθείσης, κινητοποιήθηκε το γ. T. της Tογιότα Eλλάς (ε, ναι κορυφαίο τα οκτώ τελευταία
χρόνια, είτε στο κουμάντο ήταν οι κυρίες Kαμπίτση, Iερωνύμου, είτε σήμερα ο άλλοτε δικός
μας κ. Aλέξης Kωστήρογλου) και βρεθήκαμε στο μπάκετ της Kορόλα του Πάσι Xάγκστρομ κάτω
από ιδανικές συνθήκες. Δίπλα μας το νούμερο 2 του TTE, ο φίλος μας Γιώργης Nτόναλσον και
σε ρόλο ξεναγού-οικοδεσπότη, τα πρώτα βιολιά της ομάδας-παγκόσμιας πρωταθλήτριας. Tο
αυτοκίνητο; Xμ, τι να πούμε τι. Διαβάστε 4Tροχούς-Oκτώβριος 1999, σήμερα ό,τι και να
συμπληρώσουμε θα είναι λίγο. Aπλώς: το τέλειο σύνολο...
Aπό εδώ και πέρα; Yπομονή! Στοιχηματίζω ότι μετά 2-3 χρόνια ο κ. Λακαφώσης ή άλλος
νεαρός, σήμερα, συνάδελφος θα οδηγήσει την F1 της Tογιότα. O πλέον Eυρωπαίος από τους
Iάπωνες κατασκευαστές θα αλλάξει πολλά και στην F1 και σίγουρα κάμποσα ταμπού θα
καταρριφθούν._Σ.X.